بررسی مضامین اخلاقی و تربیتی در شعر شاعران برجسته ی دوره مشروطه

مباحث مربوط به «اخلاق» و «تربیت»در طول تاریخ مورد توجه ادیان و مذاهب گوناگون بوده است . شاعران و نویسندگان ما همواره به این مضامین توجه داشته اند . در پایان نامه حاضر کوشش شده است ، مضامین اخلاقی و تربیتی در شعر پنج تن از شاعران سر آمد و برجسته ی دوره ی مشروطه (محمد تقی بهار، فرخی یزدی ، ایرج میرزا ، سید اشرف الدین گیلانی«نسیم شمال» و عارف قزوینی) مورد بررسی قرار گیرد .از آنجایی که دوره مشروطه یکی از ادوار مهم تاریخ ایران محسوب می شود و طبیعی است که شرایط خاص آن دوره و دغدغه های فکری ناشی از تغییر و تحولات و نو آوری های آن، همواره ذهن شاعران این دوره را به خود مشغول کرده باشد .اما با وجود این ، توجه به اخلاق و تربیت در آثارشان قابل توجه است .در این پایان نامه مضامین اخلاقی و تربیتی شاعران مورد نظر استخراج و بررسی شده است. آن چه می توان در این نوشته به آن دست یافت ، این است که شاعران این دوره هم ، همانند شاعران گذشته ی ادبیات فارسی مضامین اخلاقی را در شعر خویش به کار برده اند و با استفاده از آن ها سعی در بیداری مردم داشته اند. پایان نامه شامل یک مقدمه و سه فصل با عناوین زیر است : فصل اول : وضع سیاسی اجتماعی ایران در دوره ی مشروطه : فصل دوم : وضع عمومی زبان و ادب در عصر مشروطه فصل سوم : مضامین اخلاقی و تربیتی در اشعار شاعران برجسته مشروطه.